Καλοκαιράκι διανύουμε με τα καλά του και τα κακά του, αλλά με τίποτα δεν θα αφήσουμε την καθημερινότητα να μας πάρει απο κάτω.
Γιαυτό σήμερα θάθελα να σας προτείνω μια μικρή απόδραση εδώ δίπλα στα δικά μας μέρη.
Ενα απογευματινό tour για καφεδάκι, φαγητό και διασκέδαση στα χωριά του Βάλτου.
Βάζουμε τα παιδιά στο πίσω κάθισμα και ξεκινάμε.
Στο Μέγα Κάμπο και στην Βαρετάδα είσαι έτοιμος να απολαύσης απο ψηλά την καταπληκτική θέα της περιοχής και το καταπράσινο τοπίο.
Συνεχίζοντας και κατηφορίζοντας πλέον οι ομορφιές του Βάλτου αρχίζουν να περνούν απο μπροστά μας η μία μετά την άλλη.
Η πρώτη εικόνα που θα σε κάνει να νοιώσεις ότι δεν έβαλες άδικα βενζίνη για αυτό το ταξίδι είναι η λίμνη απο το φράγμα του Καστρακίου που απλώνεται μπροστά σου, δένοντας αρμονικά με το πράσινο της περιοχής σε ένα υπέροχο ειδυλλιακό έργο τέχνης.
Η ζέστη των αστικών πόλεων πλέον εδώ είναι παρελθόν.
Πλέον βαδίζουμε ανάμεσα σε πλατάνια και τρεχούμενα νερά που μόνο ο Βάλτος μας, μπορεί να σου προσφέρει.
Θα ήταν παράλειψη μας να μην στείλουμε τους χαιρετισμούς μας με ένα κορνάρισμα στον φίλο μας το Παύλο στην Ποδογορά που μας κάνει πάντα να γελάμε απο καρδιάς.
Οδηγώντας πλέον στην καρδιά του Βάλτου αρχίζουν τα πανέμορφα χωριά του, να ξεδιπλώνονται το ένα μετά το άλλο μπροστά μας σαν κεντημένες εικόνες στα παραδοσιακά χαλιά των γονιών μας.
Δεν τα αναφέρω με το ονομά τους, μην τυχόν κάνω το λάθος και παραλείψω κάποιο, που σίγουρα θα αποτελεί σημαντικό κομμάτι του παζλ σε αυτό το ψηφιδωτό που η φύση χάρισε σε εμάς τους Βαλτινούς.
Το αυτοκίνητο πλέον κινείται σε ένα πανέμορφο "τούνελ" που δημιουργούν τα πλατάνια και που έχεις συντροφιά στο πλάι σου τον ποταμό Ιναχο να ρέει χειμώνα καλοκαίρι δημιουργώντας αναμνήσεις και αξέχαστες παραστάσεις όπως του γράφοντα στα παιδικά του χρόνια.
Περνώντας την νέα μα προπαντός την παλιά γέφυρα της Βέργας που στέκει εκεί αγέροχα αιώνες θυμίζοντας σε νέους και παλιούς την ιστορία αυτού του τόπου,καταλαβαίνεις πλέον ότι έχεις αλλάξει περιβάλλον, και έχεις ξεφύγει απο τα συνηθισμένα.
Μετά απο μία ώρα δρόμο περίπου ήρθε η στιγμή για μία στάση σε ένα πολύ αγαπημένο μέρος για μένα μιας και είναι συνυφασμένο με τα παιδικά μου χρόνια
Φτάσαμε στα Λουτρά Χαλκιοπούλον.
Οταν ήμουν μικρό παιδί 5 με 10 ετών οι γονείς μου μας έφερναν για διακοπές εδώ στα Λουτρά ΜΕ ΤΟ ΥΠΈΡΟΧΟ για μένα νερό.
Μέναμε σε "φριντζάτο" (μικρή ξύλινη κατασκευή 5 τετραγωνικών απο ξύλα) σκεπασμένη και τυλιγμένη με φτέρες που έχτιζε ο πατέρας μας και όλη μέρα στο ποτάμι ψάρεμα.
ΥΠΕΡΟΧΑ ΧΡΟΝΙΑ.
Επανερχόμενοι πλέον στο σήμερα και στο ταξίδι μας θα απολαύσουμε ένα καφέ ή αναψυκτικό σε αυτό το μέρος, κάνοντας και μια βόλτα ακρη ακρη στο ποτάμι, με οδηγό τα χνάρια που τα μικρά μας παιδικά πέλματα αφησαν το στίγμα τους μια άλλη εποχή και φέρνοντας στη μνήμη μας, όμορφες εικόνες ΤΟΥ Μπαμπά και ΤΗΣ Μαμάς των παιδικών μας χρόνων.
Και δράττοντας την ευκαιρία αυτού εδώ του μέσου επικοινωνίας θά ήθελα να τους ευχαριστήσω για τις ωραίες αναμνήσεις που μας δημιούργησαν εκείνα τα όμορφα χρόνια της παιδικής μας ηλικίας.
Αφού γεμίσαμε ένα μπουκάλι νερό απο την "πηγή των αναμνήσεων μας" ήπιαμε το καφέ μας και βλέποντας ότι το ρολόι λεέι 8 το απόγευμα σκεφθήκαμε ότι θα ήταν σωστό να μην συνεχίσουμε για σήμερα αλλο το ταξίδι μας λόγω χρόνου αλλά κλείνοντας ένα επόμενο ραντεβού με τις υπόλοιπες ομορφιές του Βάλτου έχοντας το χρόνο σύμμαχο και όχι αντίπαλο.
Για το λόγο αυτό πήραμε το δρόμο του γυρισμού με τον ήλιο να μας αποχαιρετά στέλνοντας μας "σινιάλα" ηλιαχτίδας μέσα απο τα φυλλώματα των πλατανιών για το επόμενο ραντεβού μας που θα είναι σύντομα.
Δημοσίευση σχολίου